خوابیدن در چه زمانهایی نکوهیده است
امام باقر(ع) میفرماید: خواب در ابتدای روز مایه نادانی و کودنی، خواب قیلوله، نعمت و خواب پس از عصر مایه حماقت و ابلهی و خواب میان مغرب و عشاء مایه محرومیت از روزی است. خواب و بیداری از نیازهای اساسی انسان است که باید به درستی تنظیم شوند، خواب مایه قوت و پایداری جسم و جان است و اختلال در آن روند زندگی عادی انسان را برای انجام وظایف خود با مشکل روبهرو میکند. در روایات اهل بیت علیهمالسلام دستورهای ویژهای درباره رعایت برخی حالتها در انجام داد کارها، آداب خوابیدن، وقت خوابیدن و پرهیز از افراط و تفریط در خواب وارد شده است که به برخی از آنها از کتاب ارزشمند «مفاتیحالحیات» آیتالله جوادی آملی اشاره میشود.
آداب خوابیدن
پیامبر اکرم(ص) میفرماید: ای علی! خوابیدن چهار گونه است: خواب پیامبران بر پشت، خواب مؤمنان بر پهلوی راست، خواب کافران و منافقان بر پهلوی چپ و خواب شیطانها بر رویشان است.
حضرت علی(ع) میفرماید: خوابیدن چهار قسمت است: پیامبران بر پشت دراز کشیده میخوابند، در حالی که چشمهایشان برای دریافت وحی پروردگار نمیخوابد. مؤمن رو به قبله بر پهلوی راست میخوابد. پادشاهان و فرزندانشان برای گوارایی غذا بر پهلوی چپ میخوابند و ابلیس و برادرانش و دیوانگان و آسیبدیدگان عقلی بر روی شکم میخوابند.
از امام رضا(ع) روایت شده است که میفرمود: قدرت و سلطنت خواب، در مغز است و آن مایه پایداری و نیرومندی جسم است، پس هرگاه خواستی بخوابی ابتدا بر سمت راست سپس بر سمت چپ بخواب و همچنین هنگام برخاستن از سمت راست برخیز.
مکان خواب
رسول خدا(ص) میفرماید: بر بام و جایی که محفوظ نیست نخوابید.
امام صادق(ع) میفرماید: بر روی چهارپایت مخواب، چون زخم پشتش را سریع میگرداند و این کار حکیمان نیست، مگر اینکه در کجاوه باشی و امکان استراحت داشته باشی.
امام کاظم(ع) میفرماید: رسول خدا(ص) کسی را که تنها در خانه بخوابد نهی میکرد.
وقت خواب
امام باقر(ع) میفرماید: خواب در ابتدای روز مایه نادانی و کودنی و خواب قیلوله (خواب کوتاه نیمروز) نعمت و خواب پس از عصر مایه حماقت و ابلهی و خواب میان مغرب و عشا مایه محرومیت از روزی است.
امیرمؤمنان(ع) میفرماید: خواب میان مغرب و عشاء و پیش از طلوع خورشید مایه فقر است.
میانهروی در خواب
رسول خدا(ص) میفرماید: خدا سه چیز را دوست دارد: کمگویی، کمخوابی و کمخوری و نیز میفرماید: یکی از بدترین چیزهایی که درباره امتم هراس دارم، پرخوابی است.
امیر مومنان(ع) میفرماید: اهل دنیا کسی است که خوابش بسیار باشد؛ همچنین میفرماید: پرخوری و پرخوابی جان را فاسد میکنند و زیانبار است.
امام صادق(ع) میفرماید: چهار چیز است که مقدار کم آنها هم بسیار است: آتش، خواب، بیماری و دشمنی. مقدار کم هر یک از این چهار چیز را ناچیز نشمارید بلکه مقدار کم آنها نیز بسیار است و میتواند منشأ پیامد زیاد باشد.
خواب پریشان
امام صادق(ع) فرمود: هر گاه کسی خوابی پریشان و ناخوشایند دید (و از خواب بیدار شد) پهلو به پهلو شود و آیه ۱۰ سوره مبارکه «مجادله» را بخواند: «إِنَّمَا النَّجْوَى مِنَ الشَّیْطَانِ لِیَحْزُنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَلَیْسَ بِضَارِّهِمْ شَیْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ» سپس بگوید: «عذت بما عاذت به ملائکة الله المقربون و انبیاؤه المرسلون و عباده الصالحون من شر ما رأیت و من شر الشیطان الرجیم»؛ به آنچه فرشتگان مقرب الهی و پیامبر مرسل و بندگان شایسته خدا پناه بردهاند، پناه میبرم از شر خوابی که دیدهام و از شر شیطان رجیم.
نظرات شما عزیزان: